آلرژی غذایی میتواند عامل اختلالات رفتاری باشد
تاریخ انتشار: ۲۱ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۹۳۳۲۰
بررسی جدید پژوهشگران آمریکایی نشان میدهد که آلرژی غذایی را میتوان به عنوان یک عامل مهم اختلالات رفتاری در نظر گرفت.
به گزارش ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، شیوع آلرژیهای غذایی در سراسر جهان در حال افزایش است و در برخی مناطق به سطح اپیدمی نزدیک میشود. تنها در آمریکا حدود ۱۰ درصد از کودکان و بزرگسالان از آلرژی غذایی رنج میبرند که آلرژی نسبت به شیر گاو، تخم مرغ، بادام زمینی و آجیل درختی شایعترین آنها است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آلرژیهای غذایی یا حساسیتهای غذایی، ناشی از واکنش بیش از اندازه سیستم ایمنی بدن نسبت به پروتئینهای معمولی بیضرر در غذا هستند. آلرژیهای غذایی ممکن است به صورت طیفی از علائم، از خارش، قرمزی و تورم برای واکنشهای خفیف گرفته تا استفراغ، اسهال، مشکل در تنفس و سایر علائم بالقوه تهدیدکننده زندگی برای واکنشهای شدید ظاهر شوند.
علاوه بر گزارش خود شخص، آلرژی غذایی را میتوان با قرار دادن بیماران در معرض مقادیر کمی از پروتئینها یا آلرژنها از طریق دهان یا پوست و مشاهده واکنشهای فوری آنها تشخیص داد. پزشکان معمولا از آزمایش خون برای اندازهگیری سطح «ایمونوگلوبولین E» یا(IgE) استفاده میکنند. ایمونوگلوبولین E، یک آنتیبادی ویژه است که سیستم ایمنی از آن برای شناسایی آلرژنها و تحریک واکنش استفاده میکند.
اگرچه افراد سالم ممکن است سطوح پایینی از ایمونوگلوبولین E را در خون خود داشته باشند اما بیماران مبتلا به آلرژیهای غذایی، سطوح بالاتری از آن را در خون خود دارند که خطر واکنشهای آلرژیک شدید را در آنها افزایش میدهد.
برخی از افرادی که در آزمایشهای آلرژی پوستی با افزایش متوسط ایمونوگلوبولین E، نتیجه مثبت دریافت میکنند، هنگام خوردن آلرژن متوجه هیچگونه علائم مرتبط با آلرژی نمیشوند. این وضعیت، «حساسیت بدون علامت»(asymptomatic sensitization) نامیده میشود. در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است حتی از حساسیت غذایی خود آگاه نباشند.
آیا این حساسیتها واقعا بدون علامت هستند یا اثراتی در بدن وجود دارد که افراد از آنها بیخبر هستند؟
برخی افراد کاملا از مصرف محصولات لبنی اجتناب میکنند زیرا علائم شدید و تهدیدکننده زندگی را تجربه کردهاند. کسانی که واکنشهای آلرژیک معمول را ندارند، گهگاه لبنیات میخورند اما یک یا دو روز بعد به نظر میرسد که به بیماریهای به ظاهر نامرتبط مبتلا شدهاند.
آنچه پژوهشگران دریافتهاند، این است که اگر به حساسیت بیش از اندازه مبتلا باشید، آلرژنهای غذایی میتوانند بر مغز و رفتار شما تأثیر بگذارند؛ حتی اگر علائم معمول آلرژی غذایی را نداشته باشید.
ارتباط آلرژیهای غذایی و اختلالات رفتاری
پژوهشگران چندین دهه است که حساسیتهای غذایی را دلیل بالقوه اختلالات رفتاری میدانند. یک گزارش موردی که در سال ۱۹۴۹ ارائه شد، اختلالات رفتاری و خلقی را در بیماران پس از خوردن غذاهای خاصی مانند شیر و تخم مرغ شرح داد. پس از حذف غذاهای مشکوک از رژیم غذایی، علائم بیماران بهبود یافت. این موضوع نشان میدهد که حساسیت غذایی بیش از اندازه میتواند عامل اصلی اختلالات رفتاری باشد.
چندین پژوهش که اخیرا روی انسانها انجام شدهاند، از ارتباط بین آلرژی غذایی و اختلالات عصبی-روانی مختلف مانند افسردگی، اضطراب، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی و اوتیسم حمایت کردهاند. آنها این احتمال را تقویت میکنند که برخی از واکنشها نسبت به آلرژنهای غذایی میتوانند سیستم عصبی را درگیر کنند و به عنوان اختلالات رفتاری ظاهر شوند.
با وجود این، ایده حساسیت غذایی که باعث بروز اختلالات عصبی-روانی میشود، به دلیل ناهماهنگی بین پژوهشها هنوز مورد بحث است. تفاوت در انواع آلرژیها، زمینههای قومیتی، عادات غذایی و سایر عوامل میتوانند نتایج متناقضی را در میان شرکتکنندگان ایجاد کنند.
مهمتر از همه این که برخی از پژوهشها شامل کسانی بودند که آلرژی غذایی خود را گزارش داده بودند؛ در حالی که بقیه فقط شامل کسانی بودند که آلرژی غذایی آنها توسط آزمایشگاه تایید شده بود. این پژوهشها فقط به افراد علامتدار محدود میشوند.
تاثیر حساسیت غذایی بر مغز و رفتار
«کومی ناگاموتو کامبز»(Kumi Nagamoto-Combs)، پژوهشگر "دانشگاه داکوتای شمالی"(UND) و گروهش، به بررسی این موضوع پرداختند که آیا آلرژنهای غذایی میتوانند به عنوان علائم رفتاری در برخی افراد، به ویژه در افراد حساس بدون علامت ظاهر شوند یا خیر. آنها میخواستند بفهمند که آیا خوردن غذاهای مشکلساز میتواند حتی در غیاب سایر واکنشهای شدید آشکار، به التهاب مغز و تغییرات رفتاری پس از ایجاد حساسیت منجر شود.
پژوهشگران برای به حداقل رساندن تفاوتهای فردی یافتشده در آزمایشهای انسانی، تصمیم گرفتند روی موشها کار کنند. آنها موشهای همسن و همزمینه ژنتیکی را نسبت به آلرژن «بتا لاکتوگلوبولین»(BLG) موجود در شیر معمولی حساس کردند و به تغذیه آنها با همان رژیم غذایی پرداختند.
پژوهشگران دریافتند که اگرچه موشهای حساسشده به بتا لاکتوگلوبولین، سطوح ایمونوگلوبولین E متوسط اما قابلتوجهی را نشان میدهند اما واکنشهای آلرژیک فوری ندارند. آنها حتی به رغم حفظ سطح ایمونوگلوبولین E بالا میتوانستند غذای حاوی آلرژیزای شیر را به مدت دو هفته بدون نشان دادن علائم آشکار بخورند. این موضوع نشان داد که آنها حساس بدون علامت هستند.
سپس، پژوهشگران به بررسی این موضوع پرداختند که آیا موشها تغییری را در رفتار عاطفی خود نشان میدهند یا خیر. آنها با توجه به تغییرات دیدهشده در رفتار عادی و مبتنی بر بقا، احساسات موشها را استنتاج کردند و نتیجه گرفتند که موشها به طور غریزی به جستجوی محیط خود برای یافتن غذا و سرپناه میپردازند و در عین حال، از خطر احتمالی اجتناب میکنند.
با وجود این، مشخص شد که موشهای مضطرب تمایل دارند زمان بیشتری را در مخفی شدن بگذرانند تا ایمن باشند. پژوهشگران، موشهای افسرده را با نگه داشتن آنها شناسایی کردند. بیشتر موشها برای رهایی از وضعیت ناراحتکننده، به مبارزه ادامه دادند. این در حالی بود که موشهای افسرده به سرعت تسلیم شدند.
کامبز گفت: آزمایشهای ما برای شبیهسازی موقعیتهایی طراحی شدهاند که در آنها، افراد حساس بدون علامت میتوانند مقدار زیادی از یک غذای مشکلساز را در یک روز بخورند یا مقادیر کمی از آن را هر روز و طی چند هفته مصرف کنند. ما برای شبیهسازی این موقعیتها، مقدار زیادی از آلرژن شیر را با یک لوله تغذیه مستقیما در معده موشهای حساس قرار دادیم یا آنها را با غذای حاوی آلرژن تغذیه کردیم تا هر بار ماده حساسیتزا را بخورند.
جالب اینجاست که موشهای حساسشده به بتا لاکتوگلوبولین، یک روز پس از دریافت مقدار زیادی از آلرژن، رفتاری شبیه به اضطراب را نشان دادند. گروه دیگری از موشهای حساس پس از خوردن مقادیر کم آلرژن به مدت دو هفته، رفتاری شبیه به افسردگی پیدا کردند. علاوه بر این، موشهای حساس به بتا لاکتوگلوبولین، علائم التهاب مغز و آسیب عصبی را نشان دادند که نشان میدهد تغییرات رخ داده در مغز ممکن است مسئول علائم رفتاری آنها باشند.
کامبز ادامه داد: ما اثر بلندمدت مصرف آلرژن را با نگه داشتن موشهای حساس به بتا لاکتوگلوبولین در رژیم غذایی حاوی آلرژن به مدت یک ماه بررسی کردیم. ما دریافتیم که سطح ایمونوگلوبولین E در موشهای حساس تا پایان ماه کاهش یافته است که نشان میدهد خوردن مداوم مقادیر کمی از آلرژن، به کاهش واکنشهای ایمنی یا حساسیتزدایی میانجامد. در مقابل، نشانههایی از التهاب مغز باقی ماندهاند که نشان میدهد اثر مضر آلرژنها در مغز ادامه دارد.
التهاب مزمن مغز
پژوهشگران هنوز التهاب بلندمدت مغز یا التهاب عصبی را در افراد حساس بدون علامت بررسی نکردهاند. با وجود این، التهاب عصبی مزمن به طور کلی یکی از عوامل شناختهشده بیماریهای تخریبکننده عصبی مانند اماس و آلزایمر است؛ اگرچه علل دقیق این بیماریها ناشناخته ماندهاند.
درک بهتر نقش آلرژنها در التهاب عصبی میتواند به پژوهشگران کمک کند تا بفهمند که آیا آلرژنهای غذایی باعث بروز التهاب مزمن عامل این بیماریها میشوند یا خیر.
این دانش میتواند به ویژه برای بیمارانی که تحت ایمنیدرمانی خوراکی قرار میگیرند، مهم باشد. این روش درمان آلرژی، شامل مصرف تدریجی مقادیر کمی از آلرژنها به مرور زمان است. هدف این کار، از بین بردن حساسیت سیستم ایمنی و کاهش بروز «آنافیلاکسی»(Anaphylaxis) یا واکنشهای آلرژیک تهدیدکننده زندگی است. «سازمان غذا و داروی آمریکا»(FDA) در سال ۲۰۲۰، یک نوع استاندارد از آلرژنهای بادام زمینی را برای جلوگیری از آنافیلاکسی در کودکان بیمار واجد شرایط تایید کرد. با وجود این، تأثیر بلندمدت احتمالی آن روی سیستم عصبی ناشناخته مانده است.
آلرژنهای غذایی میتوانند بر مغز و رفتار افراد به ظاهر بدون علامت تأثیر بگذارند و باعث شوند که از نظر عصبی بدون علامت نباشند. در نظر گرفتن این که مغز شما چگونه به غذایی که میخورید واکنش نشان میدهد، به جمله «شما همان چیزی هستید که میخورید» معنای کاملا جدیدی را میدهد.
این پژوهش، در مجله «The Conversation» به چاپ رسید.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: آلرژی حساسیت غذایی اختلالات رفتاری التهاب مغز هفته پژوهش و فناوری 1401 دانشگاه تهران ناسا بیست و سومین نمایشگاه دستاوردهای پژوهش فناوری و فن بازار واکنش های آلرژیک ایمونوگلوبولین E اختلالات رفتاری آلرژی های غذایی حساسیت غذایی موش های حساس آلرژی غذایی نشان می دهد بیماری ها موش ها آلرژن ها آلرژی ها واکنش ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۹۳۳۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چه پوششی مناسب افرادیست که حساسیت فصلی دارند؟
به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، این روزها اغلب ساکنان نیمکره شمالی برای پوشیدن لباسهای خنک و رهای بهاره و تابستانه آماده میشوند. در این میان، برای برخی انتخاب لباس به عاملی مهمتر از دمای هوا و سلیقه شخصی بستگی دارند؛ کسانی که حساسیت فصلی دارند و در فصل بهار، همزمان با افزایش میزان غبار و گرده گیاهان و هاگ قارچها در هوا، با انواع و اقسام ناراحتیها از جمله خارش پوست درگیرند.
بیشتر بخوانید: هنگام استفاده از حشرهکشها به این نکات دقت کنیدمتخصصان بهداشتی به کمک این افراد آمدهاند تا با ارائه راهنماییهای کاربردی برای تغییر در سبک پوشش به آنها کمک کنند کمی از سختیهای این مشکل بکاهند.
یکی از اولین کارهایی که میتوان انجام داد، این است که به محض رسیدن به خانه لباستان را عوض کنید تا گردههای معلق در هوا را که به الیاف لباس چسبیدهاند، با خود به اتاق نشیمن و اتاق خواب منتقل نکنید.
رد شدن از زیر درختان پرشکوفه یا قرار گرفتن در معرض نسیم بهاری هم میتواند موها را پر از گرده و غبار کند. بنابراین پوشاندن سر با کلاه یا سربند کمک میکند این گردهها را با خود تا روی بالشتان نبرید. اگر هم ترجیح میدهید موهایتان آزاد و رها باشند، یک دوش سریع میتواند به خلاص شدن از شر گردههای حساسیتزا کمک کند.
اگر لباسهای شستهشده را در هوای آزاد پهن میکنید، توصیه میشود این کار را در ابتدای روز یا هنگام عصر انجام ندهید، زیرا در این زمانها میزان گردههای معلق در هوا به بالاترین حد میرسد.
محققان پنج تا از رایجترین پارچهها در ایالات متحده (پنبه، پشم، پلیاستر، ابریشم و کتان) را از نظر میزان جذب گرده بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که انواع بافت لباس میتواند به عنوان جمعکنندههای غیرفعال گرده عمل کند و تفاوتها در فراوانی گردههای مختلف به محیطهای روستایی، حومهای و شهری بستگی دارد. به عقیده آنها، لباس یکی از عوامل اصلی ورود غبارهای حساسیتزا به فضاهای بسته مانند خانه، محل کار یا فضاهای عمومی است. البته شستشو با آب و مواد شوینده اکثر گردهها را از پارچه پاک میکند اما اگر شرایط شستوشوی هرروزه فراهم نیست، باید لباسهای بیرون را در مکانی محافظتشده (مانند کمد لباس جداگانه) نگه داشت.
توصیه دیگری که هم راهگشا است و هم میتواند زیباییهای این فصل را تکمیل کند، همراه داشتن یک شال پنبهای برای پوشاندن سر، گردن و شانهها هنگام رد شدن از مکانهایی است که منبع انتشار گردهاند؛ مانند پارکها یا فضای سبز.
منبع: سلامت نیوز
انتهای پیام/